Ay Işığı Sokağı

Onun penceresinin ardında bir yazgı vardı; onun kapısı başka bir maceraya açılır, onun her ev farklı bir hikayesi anlatılırdı. Onun ruhu bir ötekinden ayrı sancır, onun yüreği ayrı çarpardı. Hatasız insan yoktu; herkes arada dibe vurur, pişman olacağı şeyler yaparlar. Bazıları yola devam eder, bazıları da ayrılmış yerde öylece takılıp kalırdı. Orada o kadar uzun zaman durur ki sonunda hatalara dönüşürdü; Yaşamdan tat alamaz, tutunacak bir dal kullanabilirdi. Hayat bazen çok acımasızdı. Bir olan iki gönlü alır en ufak parçalara ayrılmadı. Birbirinden uzak düşmüş, kırgın iki yüreğinin hikayesi bu işte. Paramparça iki gönül var diye anlatılır, herkes birlerdi çok vakit öncesinde. Stefan Zweig kendi kırgın paralarını onlarına sığdırdı ve kapısının ardına başka başka hikâyeler bıraktı. İnsana insanı ve hayatını anlattı. Okurlarına da öyküleri aracılığıyla bu kapılardan geçmeden hepsi de birbirinden farklı dünyalarda bazen kaybolmuş ama çoğu kendi kendine bulunabilmişti.Tanıtım Metni