Aydaki Kadın

Aydaki Kadın Ahmet Hamdi Tanpınar'ın dörtte üçü bitmiş son romanının, dağınık müsveddelerinden merhum Güler Güven tarafından inşa edilmiş şeklidir. Huzur ve Saatleri Ayarlama Enstitüsü Tanpınar'ın hayattayken kitap olarak çıkabilmiş iki romanıdır. Tefrika olarak basılan Sahnenin Dışındakiler ile tefrikası yarım kalan Mahur Beste'yi de okuyucular yıllar sonra okudular. İlk roman Mahur Beste de yarımdı, oğlu ise yarım saatlik bir romandı. Tanpınar uzun yıllar boyunca üzerinde çalıştığı eserim diyeceği bu romanın peşindeydi: Roman gününde şekliyle hiç fena değil. Eğer pazarlık olmazsa parasızlığa teslim olmazsam gelecek sene mühim bir eserim olur günlüklerinde demektedir. Aydaki Kadın tam anlamıyla bir Tanpınar romanıdır. Eser kahramanının güzel bilgilerinin binbir hatırasıyla mekânı doldurduğu İstanbul'un, özellikle Boğaz'ın ve denizin romanı olduğu kadar, bir tür dile getirildiği için, içte genişleyen, kıvranan ve zehirleyici bir güce dönüşen aşkın romanıdır. Ben çocukluğumla evlendim. Bu evde doğmuşum. Orada ölmek için evlendim diyen Leylâ Boğaziçi'dir. Yazarın eserini ayrıca siyasî bir roman olarak tasarlamıştır. Türkiye'nin demokrasi tecrübelerinin iflası, insanların iflasıyla birleşiyor. Bir bakım hem Huzur hem de Saatleri Ayarlama Enstitüsü ile birleşen noktalar çoktur. Onun romanına kendisini koymuş olan Tanpınar bu romanda da vardır. Aydaki Kadın'ı günlükleriyle birlikte okuyunca, Tanpınar'ın hayalleri ve günlük gerçekler arasında parçalanışı, Selim'in yaşadıklarında da takip edilebilir. Tanıtım Metni