Ayıp Payı

Ceren pusulasını sevmez bir şair... Öfkeli, alaycı, isyankâr bir dili var. Şiirin heyecanını, eskiden kutlanmışlığın inancını, işitiyorum dizelerinde. İşitiyorum, çünkü ses Ceren'in şiirinde önemli bir öge bence. Kakofoniyi beceriyle, incelikle kullanıyor. Ölçü ve uyak gecikerek parlaklığın ortaya çıkması geliyor. Böylece şiir kendine sahip bir müziğe sahip oluyor. Hiç eksik olmayan, yoğun yaşanmışlık duygusu… Bana şiirlerin içini, hikâyesini merak ettiren bir doğruluk, sahicilik inadından söz ediyorum. Sır saklamayı ihmal etmeden paylaşmayan maceralar. Mizah (elbette kara) duygusu da eksik değil. Kullandığı maskeler yer karakterleri dönüşüyor. Bu gözlemlendiğinde dramatik bir durum olabileceğinden bu müzakerelerin? Kısa ama hikâyeler anlatıyor. civarında. Barış Pirhasan Tanıtım Metni