Baba, Beni Annemle Büyütür Müsün ?

Çocuğu büyüyüp belli bir akıl olgunluğuna erdiğinde sorar: "Anneciğim, benim bebekliğim, çocukluğum nasıldı? Çok sık hastalandım mı? Sizi çok üzdüm mü? Babamla beraberlik çok zorlandınız mı?" Bu soruların cevabını, hem kendi canını, hem de çocuğunun canını yakacağından, acı bir yutkunuştan sonra boğazda düğümlenen birikmişlikleri kaçamak cevaplarla geçiştirmek isteyen anne, o zor günleri hatırlar ve yeniden üzülür. Bir annenin ayrılması en acı hatırası, annelik serüveninin en meşakkatli ilk yıllarını babasının hayatta olduğu halde çocuğuu babasız büyütmek! Ne demek, “Babası hayatta iken çocuğuu babasız büyütmek?” Onun amacı kendisi koşmak, tüm hayatı tek başına omuzlamaktır. Aynı anda hem anne, hem baba olmayı ve hem de çocukla çocuk olmayı başarabilmektir. Bir hava akışının bütün işlerini çekip çevirirken, diğer kısımlarda kendi omuzlarında hissetmek isteyen hayat arkadaşının elinin yokluğunu genişletmekten esirgenen baba elini aratmamaktır! Onun hakkıdır, kardeşlerinin kanatlarının altında büyümek, yürümek ve gelişmek. Heyecanını ortaya çıkardığı ilk günkü kadar taze tutan “BABA”yı doyasıya yaşayabilmek. Babasının gölgesinde değil, sürdürmek isteyen çocuğunu, annesini de yanında alarak babasından sadece şunu ister: “BABA, BENİ ANNEMLE BÜYÜTÜR MÜSÜN?” Tanıtım Metni