Baba Oğul Hikayeleri

Yılmaz, ürünü ne kadar çok düşündü. Böyle gülmeler attırmak çok hoşuna ayrılır.“Dur İnci Hanım, hiçbir şey yok korkma, çocuk çok istiyor, ne yapayım.”“Evet baba, evet çok istiyorum, yaşasın, oley, uçucaz şimdi, havalara uçucaz, benim aslan babam.”“İsterse istesin, çocuk o. Bu arada gözü yokuşu kesen sokaktaydı. Yollar boştu. Kimsecikler görünmüyordu. Aslında tehlikeli bir iş yaptığının bilgisiydi tabii ama kendisine olan güveni bu bilginin önüne geçiyordu. O yapardım. uzantısını başarırdı. Şimdi de ürünün mutlu gidişinden hem de herhangi bir kazadan çıkılmayacağından emindi. İnci'nin çığlıkları, sokağın sakinlerinin kontrolü, onun şey denetimi altındaydı. Arabanın gazına iyice yüklendi. “Hadi baba uçurur bizi, uçucaz şimdi uçucazzzz.”Bahadır Erdem, yüreğinin çocukluğundan doğan ilk edebiyat kitabı olan Baba Oğul Hikâyeleri'nde bir kökenine iniyor. Taşrada unutulmuş bir şehirde doğan Yılmaz'ın yaşam serüvenine babalar, anneler, büyükbabalar, büyükanneler, oğulları, halalar, teyzeler grubu ediyor; hüzünler ve sevinçler de elbette…Tanıtım Metni