Baba, Oğul ve Kutsal Roman

Yüzü olmayan adam rollerine çıkıyorum artık. Ancak daha sonra, yazılı her şey, her şeye dönüşebilir. Ay ışığı vurduğunda bir garip Âdem. Karanlıkta yüzü olmayan adam. Daktilonun girtlağını sıkıyorum. Babamdan kalma. Baba, oğlu ve kutsal roman adına, diye çığlık atarak saldırıyorum yazıyorum. Yaşlı metaller titriyor. Üst üste bir ve e harflerini basıyor. Adamım siyah görünüyor, çıldırmış gibi parlıyor. Ara tür. Melez. Parçalı bir resim. Murat Gülsoy okurları bilir: Âlemler Süreklidir. Zamanda kaybolan Tanpınar, oyunda kaybolan Oğuz Atay, rüyada kaybolan Borges, şehvette kaybolan Nabokov, davasında kaybolan Kafka, kendi hikayelerinden kaçıp gelen Olric, Gollum, Doktor Ramiz ve daha pek çok yaratıcı ruh, Baba, Oğul ve Kutsal Roman'ın labirentinde görüyorlar. Murat Gülsoy bu romanında kurduğu halde enerjik ve kendine özgü bir âlemde, hem fena büyümeye hem büyüyü bozmaya davet ediyor okurlarını. Karanlığın aynasına koyu bir ironiyle, acımasız bir yalınlıkla güle oyuna giriyor, kırıp parçalara ayırdığı bir hayatın gözlerimizin önüne seriyor. Baba, Oğul ve Kutsal Roman, edebin özgür hayatlarına kaçıp saklanmanın değil kendi dehlizlerinde dolaşmanın bir yoluna inananlar için... Tanıtım Metni