Babalar ve Çocuklar

Edebiyatla, özellikle Rus edebiyatıyla ilgili herkesin okumaktan zevk duyacağı, yayımlandığı harfler bu yana söylenn söz ettiren bir romandır Babalar ve Çocuklar. Turgenyev'in romanda babalardan mı çocuklardan mı yana olduğu sorusu 1860'larda tartışmalara neden olmuş, “babalar” gericilikle özdeşleştirilmişken “çocuklar” demokrasinin, devrimin ve ilericiliğinin simgesi sayılmıştır. Roma, evrensel nesil farkının yanı sıra, dönüşümün devam ettiği 19. yüzyıl Rusya'sının bir tasviri, panoramik bir fotoğrafıdır. Turgenyev ilericilik-gericilik devamında çarpıştığı babalar ve çocuklarını, “kurbağalara inananlar ama prensiplere inananyan” Bazarov karakterinin ödülünden ustalıkla yansıtır. Romanda, üniversiteyi henüz bitirmemiş Arkadi, arkadaşı Bazarov'la birlikte ailelerin büyük çiftliğine gelir. Eski toprak sahiplerinden olan baba ve amcanın temsil ettiği kuşaklarla bu nihilist oyuncular arasında, doğaldır ki çeşitli zamanlar yaşanır. Hikâyeye ilişkin başka kişiler ve unsurlarla Babalar ve Çocuklar, kuşak çatışması anlatımının dağılımı geçecektir. Babalar ve Çocuklar, hem babaların hem de çocukların zevkle okuyacağı, nadir “ortak” kitaplardandır. Hasan Âli Ediz'in güzel Türkçesiyle... Nikolay Petroviç 'Ağabeyim bizim sağlıklı düşünceleri söylüyor,' diye çalışıyor. 'Her türlü gururu bir yana ayrılan, bana da özgür olduğumuz daha çok yakınmışız gibi geliyor... Ama öte yandan ülkede olmayan bir şeyin onlarda olduğu, bize göre bir egemenlikleri bulunan da ayrılmış. Gençlikleri mi? Hayır, yalnız gençlik değil... Sakın onların bu Üstünlükleri, onlarda derebeylik izlerinin bizden daha az varlığından ileri gelmesi?..' Tanıtım Metni