Babam ve Ben

Hiç aklınıza geldi mi, acaba danışanların derdine derman olan, ruhlarına dokunan, yüreklerdeki sökükleri diken ve ailelere yön gösteren ruh sağlığı uzmanlarının kendi babalarıyla ilişkileri nasıldı? Bir bağımsızlığı nasıl harcadılar? Kendilerini yetersiz hissetmelerinde nelere dayanıyorlar? Özgüven eksikliği yaşadılar mı, kalpleri kırıldı mı, onların da canları acıdı mı? Onların da babalarına benzerler mi? Babalarından ayrılma davranışlarının kalıplarını kendi çocuklarına yansıttıkları mı? Yaşananların ne kadarı geçmişten, ne kadarı bugünden gelmiştidu? Sevilay Acar, Babam ve Ben'de Prof. Dr. Özcan Köknel, Prof. Dr. Kemal Sayar, Prof. Bugün onun biri psikiyatri ve pedagoji alanında uzman olan isimlerle özgürlük yıllarına dair içten paylaşımlarda bulunuyor, sadece kendi tecrübelerini ve hikayelerini paylaşmıyor, adeta “yalnız değilsiniz” diyerek okurları da bu yolculukta cesaretlendiriyorlar. Böylece geçmişi pek çok alanda ele alırken bugünün “baba figürü”ne ve baba-çocukla ilgili hassas noktalara temas ediyorlar ve onların çocukluk yıllarının hem de günümüzün toplumsal yapısıyla ilgili bir tablo ortaya çıkıyor. Babam ve Ben, sevgisini göstermek isteyen, ilgi duyan, duygusal çatışma yaşayan, belki de sadece yaşadıklarını gülümsemeyle hatırlayan bütün okurlar için… Baba, Türkiye'nin geleneksel yaşamıdır, evlat modern deneyimi. Emniyet ve risk. Onay ve özgürlük. Kalmak ve devam edin. Oğul gider, ama tam gidemez, bir kısmı kalır. Acılı yurdumuz Türkiye gibi. Orada ama burada. Modern ama geleneksel. Batı'ya dönmüş, ama Doğulu. Babaların ve oğullarının hikâyesi Türkiye'nin iki yıllık yıllık tarihidir. ötesinde, baba ve oğul arasında çatışma varsa, orada bir galip bulunması zordur.Tanıtım Metni