Bahçemde Bahar

Şiir, insanın çaresizliği karşısında, ben de varım, çığlığı olmak ister. Kâinatın sonsuzluğuna karşı bir varlık durumunu gütmek, bütün anlayışsızlıkların, bütün ruhsuzlukların isyanı olmak ister. Yoksulların, çilelerin, adaletsiz zindandan yükselen ahların sesi olmak ister. Şiir, şiir olmak onun merhalede olması ve onun yaşıtlarının türküsü olmak ister. Bu hedeflere koşan şairlerin elinde Türkçe var, yüzbinlerce öğretilen ve sesleriyle, deyim ve atasözleriyle koca bir dil, koca bir edebiyat var. Söylenmiş ve tarihte mal olmuş şiirler var. Diyebiliriz ki şairin kültür ve sanat dünyasını besleyen kaynaklar Türk Edebiyatı ve Türkçenin zenginliği. İkinci kaynak akımın ve kaybın yaşanması ve dile dökülmeye çalışıldığı edebi muhitler. Bunların bir kısmı metinlerde yayınlanıyor, bir kısmı da şifahi olarak anlatılıyor. Edebiyat ve kültür malzemelerinin nesilden nesile aktarılması ve yaşatılması söz konusudur. Şair buralardan incelik ve ahenk devşirir. Sanatın onun kolu bir eli şairlere vermelidir. Yahut şairin bir eli sanat dünyasında olmalıdır. Duygular ve inançlar dünyasının şiirinin yelpazesidir. Şiir sürekli kanatlanır. Bu rüzgarları yakalamak için şairler uzun bir şiir serüveni yaşar. Cebinde kalem ve kâğıdı, herkesin düşende onlara sarılır, muhayyel sevgiliye, yakınlara, özlem konusu olan kişilere, zor durumdakilere ve yücelere seslenir. Bekler ki bunların bir yansıması olsun, bir ses getirsin, maveradan, sevgiliden, anne babadan, kardeşten. Muhayyile saklanana kadar uzanıyorsa oralardan, ufuklardan, yıldızlardan, yağmurdan, kardan ses bekliyor. Ses gelsin ki, hitap edeceğine vesile çıksın. Bu kitaplarda sizi bulacağınızı, gölgede kalacağınız bir arkadaşınızla bir iklime ulaşabileceğinizi düşünün. Bu bahçeye uğrayanlar eli boş dönmez.Tanıtım Metni