Bahtiyar Ol Nazım

Vera Tulyakova Hikmet, Nazım Hikmet'in öldüğü sonra, onunla yaptığı söylemeşiler olarak tanımladığı bu =, şairin uzaklardan ayrıldığından sonra,1951'de üçüncü ve son kez Sovyetler Birliği'nde, coşkulu gençlik yıllarında idealinde yarattığı sosyalizmin gerçekliştirilememesi ve yeni insan tipinin yaratılmaması sırasında hayal kırıklıklarını, beklediklerini, acılarını; SSCB'de XX. Kongre öncesi ve sonrasında Merkez Komite'nin sanata ve sanatçılara olan yaklaşımını, Sovyet Yazarlar Birliği'nin etrafında yaşanan olaylar ve bütün bunların karşısında Nazım Hikmet'in taviz verme durmasını anlatıyor. Nazım Hikmet'in derin yurt sevgisi, karısı Vera'ya ait sınırsız aşk ve kıskançlıkları;Aragon, Neruda, Erenburg, Pasternak gibi dünyaca ünlü yazarlarla yakın dostluk ilişkileri ve edebiyat tartışmaları; Bahtiyar Ol Nazım'da ölüm önsezileri ve korkusu, çizgi dışı aşkları, oyuncuların iç dünyasına girilerek, kişisel duygularıyla, içten ve şiirsele varan bir dille aktarılıyor. Hesabın son sayfalarındaki ölüm üzerine söyleşiler, insanın derinden sarsan ölçülerinde... Giderayak işleri var bitirilecek,giderayak. Ceylanı kurtardım avcının elinden ama daha baygın kalma ayılamadı. Kopardım portakalı renginin ama kabuğu soyulamadı. Oldum yıldızlarla haşır neşir ama sayıları bir tamam sayılamadı. Kuyudan çektim suyu ama bardaklara konulamadı. Güller dizildi tepsiye ama taştan fincan oyulamadı. Sevdalara doyulamadı. Giderayak işleri varılacak, giderayak. Tanıtım Metni