Balkanlar'dan Basra'ya

Birinci Dünya Savaşı'nda Osmanlı Orduları, Emperyal Batı'nın ordularıyla cephelerde göğüs göğüse çarpışırken, Yedek Subay Tuğrul'un serüveni sırasında, Irak Cephesi'nde Tuğrul Hoca ile İngiliz Ordu Rahibi Darell Conroy arasında düşüncelerle kıyasıya çarpışmıştır. Osmanlı'da adli ve idari yönetilen, İslami inanış, “Dünya Barışı”, İnsanlığın tek bayrak altında birleşmesi, “Dünya Devleti” anlayışı, “Ebedi Barış”, Osmanlı çökerken Türklüğün yeniden filizlenmeye başlıyor, Tanzimat'ın getirdikleri, harplerin sadece orduların değil, topyekûn devletinin düşmanı olduğu ve yıkıcılığı üzerine iki düşman (!) insan sevgisi özelinde, özgün yerde gezinmişlerdi. İki düşman (!) subay, silahların sesinden çığlığa: "Ey insanlar! Barış olmadan insanlık, kaygıdan korkudan ve tehlikeden kurtulamaz. Dünyaya gelen onu insan sevmeyi, sevilmeyi ve saygın bir şekilde yaşamayı hak etmiştir. Hakkın, hukukun, adaletin, sağlıklılığın bir dünyada insan 'bahtiyar' olamaz. Bugün insanoğlunun umutları varmış, içinde sevgi kalmamıştır... Tanıtım Metni