Başkası

Hafif bir rüzgar esti. Kapı, gıcırdadı, tüm ağırlığına rağmen. Taşlar kapıya yapıştırılmışlardı. Sonra Seyyal sökülebildiğini sökmüştü taşların. Değer, kaybolun diye. Kapıyı Seyyal boyamıştı. Yalnızken. Yokken. Unutulup gitsin için. Ama izliyorlar. Kapıdan sökülen taşların izi. Boyasa da kapanmayan izler. -Kabuk'un kendine ait yarası, nasıl kendini unutturmak için kuruduğu yerde iz bırakırsa öyle.- Bir aşk hikayesinden öte; bir bitimin ardından, bir kadının ve bir adamın yüreklerine sığdıramadıkları incelikli, fiyakalı ruhların, kendilerinden habersiz, tek bir hesapta bile kanatlanıp, kaynağın olmadığı bir yerde; hatıralarda buluşmanın hikâyesi. Belki de iyileşmek, iyileşmelerin süresiz olarak iyileşmek değildir. Hem insan, bir kabuğun bıraktığı izden başka nedir ki? Okurken karakterleri tutup sarsmak istiyorsunuz, ama daha çok bilgi ile birlikte sarsılacaksınız ve zamansız olarak kaydedilip dehlizlerinde saklanacağınız bir roman. Kaybolmaktan kaçının. Tanıtım Metni