Başkası ve Şiddet

Devletin bireyleri için düzen ve güvenlik olanaklarılı kılsa da bölümün tamamının ortadan kalkmasını sağlamamıştır. Bugün dünyanın her yerindeki siyasi referanslarımız genellikle liberal ve parlamenter demokrasilerdir; siyasal olanın özünü ise 'özgürlük' ve 'müzakere' kriterlerini belirler. Ancak demokrasiler de dahil olmak üzere bütün rejimlerin politik bildirimi ögeler sırasında güç karşılaşmalarına ve maçlarına tanık olacağız. Hannah Arendt, 20. yüzyılın savaş ve devrimlerinin, dolayısıyla yılların yüzyılı olduğunu ifade eder. Felsefesinde özellikle olayların ve kötülüğün sıradanlaştırılmasına, günlük yaşamın olağan bir parçası olarak görülmesine itiraz ediyor. Schmitt, siyasal olanın 'gücü' yerleştirir. Ona göre bir halk düşmanı olarak kendi üzerinden ayrılmışsınız. Walter Benjamin, hukuk ve adalet arasında kurduğu ilişki ile esneklik mitik, ilahi ve mesiyanik tavır üzerinden okur. Nazi kamplarında tutsak olmuş bir Yahudi olan Levinas, İkinci Dünya Savaşı sırasında şiddet ve yaşatılan devamın temelinin 'akıl' ve 'Ben' merkezli Batı felsefe geleneğinde devam ediyor. Ricouer'in formülündeki şiddet “Ahlaksal sorumluluğu taşıyan kimdir?” sorusu üzerinden ele alınır. Derrida, yasanın gücü ile şiddet arasında yoğunlaşıyor. Bu kitap, Schmitt'ten Derrida'ya başkası ve şiddet unsurlarının geniş kapsamlı serüvenini ele almaktadır. “Filozofların Gözünden” serisi tüm okurlar için kılavuz niteliğindedir. Tanıtım Metni