Başkasının Günahına Ağlayan Adam

Onun kaygısı, sevdası, derdi, davası hep Allah'ı kullarına tanıtmak ve sevmekten ibaretti. Bütün engellemelere, acılara, ekonomiklere, hapislere, sürgünlere, zehirlemelere rağmen Kur'an'a, imana, İslam'a hizmet duygusundan hiç ayrılmadı. En zor şartlarda bile hiç ümitsiz olmaz. En olumsuz koşullarda, daima en olumlu sonuçlar ortaya çıkar. mezun olmaya, bitirmeye çalışanlar da huzura ve mutluluğa, yani kulluğa çağrılır. Çünkü ona göre kul olmak, kurtulmak demekti. savaşta acımasız saldırı ve dayanılmaz şiddetyi lâyık görenleri bile iman hakikatleriyle tanıştırmak ve kurtarmak telâşındaydı. Güle oynaya sinüs bataklıklarına da merhametle bakıldı. Günahına ağlayamayanların günahına ağladı. Çünkü onun insana ve olaylara bakışı, veli bakışıydı. Geçitlerde, köprülerde, alttaki titreyenlere, İnşaallah geçer. duasındaydı. Ha geçti, ha geçecek! şevkiyle, dertlerini dert edinirdi. Onun düşenin acısı, önce onun yüreğine yansırdı. Onun ezilenle, öncekiâ onun içi ezilirdi. Çünkü o, sadelikten ibaretti. Sevgiyle sarıp sarmaladı yaralı yürekleri. Manevî kırı, pası, yarayı acısız ameliyatlarla tedavi etti. Gönülleri çelen, ruhları cinsi bir muhabbet merkeziydi. Benim sevdalandığım yürek, bu yürekti. Benim ve neslimin kendine gelişiydi. Uyanmamızdı heyecanla ve gafletten silkinmemizdi. Uyanalım diye gecikmedi. Ebediyen gülelim diye ağlıyordu. Tanıtım Metni