Bayrak

30 Ağustos günü 16 daireli bir apartmanın önünden geçiyordum. Baktım: Tek balkonda bir küçük bayrak: "-Zaferi unutmuşuz," dedim. Bayramların bir resmî yönü var. Asker geçer, üst, tank geçer. Bir de vatandaşcası var. Herkes gönülden çoşkunluk gösterir. Bu İkincisini kaybetmişiz.Zaferden bir gün önceki Türkiye'yi hatırlıyoruz. Yunan ordusu bütün Batı Anadolu'da, Bursa'da, Trakya'da. İstanbul hükümeti, yenen devletlerin diktasına boyun eğmiş. Eğer İstanbul barışırsa, Venizelos Anadolu Rumları ile Batı Anadolu Türklerini değiştirecek. Şimdi İzmir, Selânik kadar bir Yunan şehrindeyiz. İstanbul milletlerarası bir nitelikte kalacaktı. Çoktan bu şehirlerde azınlıkta olacaksınız. Bir defa ne çarşılarda, ne bankalarda, ne ithal ihracatta Türk'ün payı olmayacaktı. Doğu'da Ermenistan bağımsız olarak kurulmuştur. Kapitülasyonlar yürürlükte kalacaktı.Anadolu ve Trakya çarşıları hıristiyan azınlıkların elinde kalacaktı. Hıristiyan azınlıkların refahı durmadan artacak ve Kürde, Çerkez, Şiiye, Sünniye parçalanan toplumun zayıflığı giderek çoğalacaktı. Bu zafer de ancak bir taarruzla kazanılabilirdi. Hükümet: "-Param yok!" diyordu. Ordunun başında bulunanlar taarruza karşı idiler. Meclis çoğunluğunun bir ortalamanın peşinde idi.İşte böyle kara bir günün kapkara bulutları içinden bir şimşek çaktı. Mustafa Kemal ordusunun başına geçti. Bir vuruşta o sarsılmaz sanılan Yunan cephesini yıktı.Bugünkü Türkiye ve Türklük yüzde yüz o günkü zaferin eseridir.Tanıtım Metni