Bazen Bahar

"Sen ne kadar kaçsan da, ıskalasan da, umursamaz de gelsen, kafanı kuma da gömsen, kalbine kilit de vursan, hayat sana bir diyeceği varsa, sinsi sinsi bekliyorsını sırasını bekliyor, devam ediyor. Öylesine fil hafızalı, öyle unutmuyor hayat. Sen sabaha kadar unuttum diye sağalt ruhu. Gömdüm san. Defter kapanmayınca kapanmıyor." Bir domates tohumunun içinde ne saklıdır? Bir telefon kulübesi ne kadar insanı üzebilir? Açık pencereden doluşan kelebekler durdurulabilir mi ayrılığı? Yarım kalan bir ilişki kaç zaman bekler pusuda, kıyıda köşede saklanıp? Bir ağacın geri çağırır mı çocukluğu, ölüme inat? “Ama”larla bezeli veda konuşmaları doğruyu mu diyor? Büyükşehrin gürültüsünden, kesişmesinden, yalnızlığından kaçmak mümkün mü? Bir bahçeyi ne kadar bekleyebilir insan? Babadan piyasaya sürülen ağaç olur mu?...Melisa Kesmez kadın-erkek parçalara ayrılır, arkadaşlara, aileye, şehre, doğaya, eşyaya yine farklı gözlerle bakmak: İncinmişlikleri, kırılmışlıkları, yarım kalmışlıkları ama beri yandan toparlanmaları, hayata tekrar toplanmayı insanın içine giren kalemiyle anlatıyor. Bazen Bahar iz bırakan yaraların, yeni başlangıçların kitabı.Tanıtım Metni