Behice'nin Yarım Kalan İşleri

“GÜL AĞACINI BEN ALABİLİR MİYİM?” Dün gece sabaha karşı annem öldü. Mutsuzluktan değil ama ayrılıktan öldü. Bense annemin bir hıdırellez günü bahçemizdeki gül ağacının yerinde gömdüğü kişinin peşindeyim. Ben olmasam annemin yarım kalanını kim fark eder? Samanlıktaki iğneyi bulmanın samanlığından yakmaktan başka, mümkünse daha az büyümenin aralıklı bir yolu var mı? Di ben bu samanlığı yaktım, alevler boyumu aştı, annem edelim gördük. Benimle gurur duyar mısın? Bu bunların hepsini onun yerine ben gerçekleştirdim, annemin mezarında bir gül ağacının sebepsiz büyümeleri mü? Ben Ayşe Püren. Üstünden atılımın devam etmesi yaktım gitti. Bu görünenden sağ çıkacağız: Artık hayatta olmayan annem ve ben. Sinem Sal Kadıköy'de geçen bu romanın önceki eserlerinde yaratmış olduğu neşeli, dram atmosferine sahip çıkıyor. Annesini sadece anne olarak kadınların, içine sürüklendiği bir savaşta karşısında babasını, abisini, erkek patronunu ve erkek sevgilisini bulanlara, savaş anılarını anlatırken yaraları kendi kendini iyileştirenlere, bir gül ağacının bittiğinde bitenlere, bu satırların bir yerde kendini görenlere… Çünkü eğer görüyorsan, artık ikimiz de yalnızız. Tanıtım Metni