Belki Yaz Erken Gelir

Kitapçıdasın. Rafların arasında dolanıyorsunuz. Bir kitap dikkat çekiyor. Kapağında bir kadın var. Kumsalda. Devasa bir can simidi kullanıyor. Deniz hafiften dalgalı. Kadının nereden geldiğini, nereye gittiğini anlayamıyorsunuz. Çocukluğun geliyor. Çocukluk, kilidi kırık bir hatıra defteri. Tam arka kapağa bakacakken biri kitapçıdan içeri giriyor. Dikkatin dağılıyor. Annenin değişmeyen masalları, babanın gülmesi eksik ayrılıkları eriyip gidiyor. Çocukluğu terk ediyor, büyüyorsun. Öyküler, kısa öyküler, masallar diyor arka kapak yazısında. “Keşke roman olsaydı” diye düşünür bir an. Daha sonra hayatın öykülerinin toplamının ortaya çıkması. Hayat diyor ki, bütün o birleştirmenin, hepsinin, satırların buluşmasını bekleyin. Hayat diyor ki, bitmeyen bir bekleyiş. Yazarın adı siliniyor kapaktan. Orada kendi adını görüyorsun, bütün o öyküler senin artık. Kitap sadece senin duyacağın bir melodiyle şarkının parçaları başlıyor: Ben bir öykü kitabıyım. İçten bir gülümsemeyle okurunu bekliyor. Tanıtım Metni