Ben U Sen

Bıçağın ucu parlar gecede… Sesten sessiz, hayırdan habersiz Eyüp. Hali yaman, bakışları haram Eyüp. Durumu devam ediyordu tedirgin, sonra bırakıyordu cesaretle. Emin adımlarla yürüyordu gecenin devamında. Başkasının sonunu kendi elleriyle getireceğini düşünüyor ancak kaderin olacağı sıra. Bir niyet içinde ki, sırtlan safra ondan halis kalıyor. Şereften şerefsiz, güneşten nasipsiz, -öyle bir hal üzereydi ki- yeteceklerinden habersiz. Sırtını surlara dayamış, çekiciyi beline gelin kolu gibi dolamış, Yahya'nın atası İbrahim Usta. Pazuları taşa çalmış, soluğu havada donmuş ki üzerine kan sıçraya gecede. Arkasını dönse belki de ailesinin ölümünün onu kucağını açtığını görmüyorum. Kendi için gecenin değil sabahın ayan olduğunu bilmiyor İbrahim Usta. Bir küçeden dönse hemen, kaybetse izini, kurtulur mu feleğin başından açılacağı işten? Öyle ince adımlarla yürüyor ki dal kırılmıyor ayağının altında, öyle sessiz yürüyor ki ses duyulmuyor sesinin altında. Yüzüne sardığı poşusu utanıyor sanki ondan, bir de döşünü̈ kapatmayan gömleği. Bir süzülüyor ki gecede, gökte uçan şahin havada durmaktan adeta usanıyor. Adaletin, hele ki hükümdarın gizli eli casusu Maymun Süleyman. Bir heybetle sığınıyor geceye, sanki gece kıskanıyor bu heybetli cüssesini. Aman hiçbir şey yapmadan bir takipte gecenin eri, onurun ve şerefin evi Maymun Süleyman. Adım adım takip ediyor yeri, göğü̈ ve diğer adımları.Tanıtım Metni