Benden Geri Kalan Benim!

"Ütopya sona erdi… En büyük utkusuna erişti sinsi ihanet. Bir yenisini daha ekledi zafer taklarına, "Bütün yollar mübah!" diyen mazlum mülteci! …Akıttı zehirini, Kana içti aldanmaya meyyal gönüller, Bir köşede inim inledi masumiyet, Sessizce can verdi!” Şiire olan özleme son verecek bir kitap, Benden Geri Kalan Benim! Yeri geldiğinde; “Aşk denilen meyi içtim, Fâni dünyadan geçtim, Ebedi âlemi seçtim, Benden geri kalan benim!” gibi dörtlüklerle, Halk Şiiri'nin kendine özgü saflığından izler taşınır, yere varıldığında; “Pervaneler çevresinde dolanırlar ya ışık, Farkı yoktur pervaneden, bencileyin bir ışığın.” benzeri beyitlerle Divan Şiiri'ne selam yolluyor. Aynı zamanda serbest nazımdan da nasibini de öğrenmişti bir şiir demeti bu kitap: “Seni seviyorum!” demezdim,/Sen, bilirdin. Gözün aydın!/Artık çok duyacaksın bu lafları,/Alelade sözler gibi;/ “Aşkım!” olanlar,/“Hayatım!”/“Bir tanem!”/“Senin için ölüyorum!” “Seni seviyorum!” olanlar,/Sen, bilemeyeceksin!” Yalnız hangi biçimde olursa olsun, mısralar, mutlaka ve mutlaka duygu yüklü; şiirin olmazsa olmazı duygu, onun mısrasında ve hatta her kelimesinde kendini ediyor, şiir severlere ise hissederek okumak düşüyor yalnızca Kültür ve Turizm Bakanlığı Sanatçı Kartı sahibi, Halk Şairi Hakan Karcı'nın gönül kalemindenen mısraları, gerçek şiir tutkunları için.