Benim Dağıstanım

“Emeğiyle faydalı işler yapmamış, güzellikler yaratmamış, yüce başarılar düşlememiş, yürekten dostluk nedir bilmeyen yeteneksiz insanlar için dağlarda, “Saçları ağarana dek yaşadı, ama dünyaya geldi.” Derler. Bu bir kitap değil, Dağıstan'ın kendisi! Yazar, okuyucusuna en değerli üç şeyden birer avuç emanet ediyor; bir avuç vatan havası, bir avuç dağların kar ve bir avuç Hazar'ın tuzlu suyu… Toprağın kaydı, karın büyüleyici beyazını, denizin huzurlu mavisini serpiyor yaşayabilen, özlediğin ne varsa orada bul diye. Masal olmalı bu; Dağıstan'ın başka hiçbir masala benzemeyen, uzun ve karanlık gecelerde yıldızlı gökyüzünü çağrıştıran masalı. “Benim Dağıstanım” bir solukta okunacak bir kitap değil; Koklayarak, gülümseyerek, ağlayarak, hüzünlenerek, evlatlık gibi bağra seçeneği okunacak, bitmesin diye başucuna koyulacak bir yapıt. “Benim Dağıstanım” biraz benim, biraz sizin ama çoklukla aralıklı hikâyesi… Toprağın masalı… Şimdi bırakın elinizde ne varsa, Hazar'a Dağıstan'ın gözüyle bakın; ne güzel görünecek. Dağıstan'a Rasul Hamzatov'un gözüyle bakın; Burnunuzdaki o toprak kokusu baki kalacak, hiç gitmeyecek. Tanıtım Metni