Benim Evim Neresi

“Evde yalnız bırakılmış çocuklar için bu dünya ev değil. İçin doğduğumuz onun evimiz değil.” Benim çocuğumdaki evim camdandı. Kırar kırar tekrar yapıştırırdık. Kaç kere döküldü üstümüze o ev biliyor musun? Kaç kere yaralı odalarımıza girmeye çalışıyoruz. Bu kadar çok yara akışı belli olmadık el âleme elbette. Canımız kesilen ev içinde kaldı. Kol kırıldı yen içinde kaldı. Babam kırılan camlardan odama ayna yaptı. Bakardım. Nerde kırılıp nerede birleştiğimi izliyordum. Parça parçaydım. Yüzümü tam göremediğim için hep eksik kaldığım çocukluğumu. Annem dökülen parçalardan kendine kolye yaptı. Batardi. Elimi uzatmaya başladığımda canım yandı. Onun yanına yaklaşamadığım için tam hatırlayamıyorum anne kayıt. O parçalanmış eve evim diyemediğim için sürdürülen evin kesitiydi. Evimi bulamıyorum. kendimi bildim bileli arıyorum duruyorum. Hiçbir sorgulamamda cevaba ulaşamıyorum. Sanki yersiz ve yurtsuzum. Hatırladığım ilk anılarımda bile yardımsızım. Dünyadaki insanlara gitsem adresim. Hangi çatının sığınağısam yine evsizim. Koca dünyada kendime bir sığınak bulamıyorum. Yerlere göklere sığamıyorum. Benim evimin sınırı? Tanıtım Metni