Benim Gibi Biri

Ağır ama güçlü adımlarla köprüye doğru yürüdüm; sık sık yaşadığım yumruğumu öteki elimin avucunun içine vura vura: Ben yalnız değilim! Ben yalnız değilim! diye tekrarlıyordum soluğum altında. Ben yalnız değilim! Bunu yalnızca kendim değil, üstünden geçerken yollara, çamlara, çimlere, kayalara söylemek, uçurumların ucunda durarak avaz avaz göklere çığlık atmak... Ben yalnız değilim! Eti etimden, kan kanından biri olacak yanı başımda. Haksız suçlamalara uğradığım zamanlarda suçsuzluğumu savunacak biri olacak yanı başımda. Yeniden gurbet yollarına düştüğüm takdirde, benimle birlikte yürüyecek; öfkemi ve hüznümü anlayacak biri olacak yanı başımda. Yürüdüm, yürüdüm. Bayırı tırmandım. Bayırı indim. Ormanda meşe ağaçları arasında yürüdüm. Irmağın kenarında dizlerinin üstüne çökerek soğuk su yüzünü yuvdum; başlangıcımı gökyüzüne götüren esintiyle, güneş ışıklarıyla yüzümü kurudum; ve barakaya yeni bir insan olarak döndüm. Magdalena'nın yenileştiğinin bilgisiydi: boyutlarının bir mutlulukla bakıldığı yüzüme. "Mutlu musun?" diye sordu. "Mutluyum", dedim. Tanıtım Metni