Benim Katı Yüreğim

Yaşlanmış anne babasını ziyarete gelen bir genç kadın, meraklı bir kız çocuğu, uzun yıllar boyunca görüşmüş iki eski dost, hayaliyle evde dönen bir kadın, evden eve sürüklenen bir müzisyen... Özleyen, kavga eden, mektup yazan, dertleşen, kuşaklar arası yaşayan insanlar... Okur, Helen Garner'ın az sayıdaki ama ustaca vuruş darbeleriyle yaratan ve ulaşımla yaklaşan bu günlerde bir yerde, bir olay tam ortasından ve uzaktaki sıradan anların, çatışmaların yaşandığı küçük sahneleri izledikten sonra da. Sakin ve zarif bir biçimde, gevezelikten uzak, açık ve dürüst bir anlatımla kaleme kayıt bu öyküler okurda başlangıçta fark edilmemektedir derin izler bırakılıyor. “Garner'ın öykülerinde kartpostalları andıran bir şeyler var: Özenle düzenlenmiş görüntüler, gösterilmeyen daha sert gerçeklikleri özetleyerek bir anlığa gözümüzün önünde çakıveriyorlar.” New York Times “Eşit ölçüde şefkatli ve serinkanlı... Garner insanın kırılganlığına dair derin bir anlayışla, aşkın, hafızanın ve pişmanlığın hassas işleyişleri hakkında yazıyor.” İktisatçı “Titiz bir nesnellik, derin bir kişisellik.” Kate Atkinson Tanıtım Metni