Benyusuf

"İlk başta dilenci mi ne diyorduk. Adammış, nereden bilelim? Neredeyse sürüne sürüne yürürdü, acı çektiğini alırdük ya inadına güleç, ille de güleçti. Bizim gibi sokağın iki başına ikişer taş dikip arabaya ulaşana kadar top çalar, asfaltın düz olan tek yere kuka kondurup durdurup dururken, ortasında gazoz kapaklarını geçen dizip kalkarken hıza kıza, elleri kökünde höt zöt ede ede, Ödümüzü kopartan diğer amcalar gibi hiç irkiltmeyen, korkutmayan bir hâlesi başının üstünde vardı.” Aksilik aksiliği de kovalasa, kanalizasyon da patlasa, tamire gelen çocuk kanalizasyon yerine “kanalizyon” da dese, insanlar yine de kendi dillerinde sohbet edebilir, yine de gül gibi geçinip gidebilirler… Benyusuf'taki öyküler, bu duyguyu veriyor insana. İnsan milletinin bu süreci gösteriliyor. Sezgin Kaymaz'dan, komşuluk eden, gönülden gezdiren, tamir eden, sırtı sıvazlayan, sohbet eden öyküler.Tanıtım Metni