Beton

Viyanalı müzikolog Rudolf, en sevdiği eleştirmen Felix Mendelssohn Bartholdy üzerine, on yılda kusursuz bir müzikbilimi çalışmasının tasarlanmasını tasarladığı kitabın ilk cümlesini bile yazmayı başaramaz. Akciğer hastalığı nedeniyle çektiği nefes darlığı ile Peiskam'da yaşadığı evde gölge-varlığıyla aşılmaz bir engel oluşturan ablası sırasında onun felaketine dönüşümü. Sonunda Rudolf'un bir kaçış olarak başvurduğu Mallorca yolculuğu başka bir insanın korkulu hikâyesine sahne olacaktır. Thomas Bernhard'ın BETON romanında, ben-anlatıcının çıkmazlarından açılan yaylım ateş, toplumsal yaşamın kesitlerini, siyaseti, insan ilişkilerinin mahvedici ve gülünç kayıt menziline yerleşiyor: varılamayan “mutlu son”lar yerine betonun donuk ve soğuk yöntemlerle, insanın taşlaşmış bir toplumsal hayvana dönüşen sureti yansıyor. Beton'da birleşemeyen müzikologun kâğıda dökülen eserinin umutsuzdöngüsüyle insan benliğinde dinmek bilmeyen modern dünyanın gürültüsü birlikte katılaşıyor. Parlak ve rahatsız edici bir daire, başarısızlık ve umutsuzluk öyküsü olan BETON, Thomas Bernhard'ın neden “çağdaş Avrupa yazınının ustalarından biri” olarak anıldığına ilişkin kusursuz bir örnek. George Steiner gevşek kitapları –sayıca azlar–yazımsal genişlemeyi hemen, derinden destekler. Gizemli, kasvetli bir güzelliğe sahip bu kitaplardan biri. Los Angeles Times Sorusu dünyada varlığını sürdürüyor, birinin ne kadar insansı olduğu değil, ne kadar köpeksi olduğudur, günümüze kadar mevcut, gerçek olmak için özgür olmak isteniyorsa insanın ne kadar köpeksi yetiştirilmesi gerektiği yerde, ne kadar insancıl olduğu söyleniyor. İğrenç olan da bu. Thomas Bernhard Tanıtım Metni