Beyaz Geceler

Hayalperestin teki olarak tanıdığı bu adam kendini, “Yaradılıştan farklıyım ben” der. Kendi küçük dünyasındakileri da, onları öldürenleri; onlarca fırtınanın koptuğu ruhuna kimsecikler dönüp bakmaz. Öylece dolaşır sokaklarda; evlerle, duvarlarla konuşur. Yanı başında akıp giden hayatın gidişatını varmaz bile. Ömrü boyunca özlemini duyduğu, yılmadan beklediği o kadın bir köprünün üstünde karşı karşıya ve Petersburg'un beyaz geceleri kadar kısa süren hikayeleri başlıyor. İnsanın yaşadığını hissettiren, bunca sene kıpırtısız yaşadığı kalbine umut dolduran, bir olasılık ki hayatımızda yalnızca bir kere hissedebildiğimiz o saf sevgi filizlenir bir anda... “Birilerinin tamamen ben, tamamen yalnız. Yalnızlığın ne olduğunu bilir misin?” diye sorar Dostoyevski Beyaz Geceler'de ve hikayeyi anlatan yalnızlığın ne olduğunu, bildiğini sanıp yanılanlara yahut da hiç bilmeyenlere. Satın aldığınız hikayeyle birlikte sonsuzluğa uzanan o kısacık ana koca bir ömür sığdırır belki de kimlerimiz. Hayat bu! Her şey mümkün.Tanıtım Metni