Bhagavad Gita

Mahabharata kitabı olarak ilk ortaya çıktığında neredeyse bütün Güney Asya bu kitabının beşinci Veda olarak kabul etti çünkü içinde Rig, Sama, Atharva ve Yajur-Vedalar ile birlikte Brahmanların ve Upanişatların tamamı vardı. Batı bu destanla ilk karşılaştığında M. Ö. 2700 yılından çok daha önce gelişmiş olan tek tanrılı Brahma dini yeri, Budist etkili çok tanrılı bir din bırakmıştı. Yeni din nerdeyse bütün Asya'ya yayıldığında Mahabharata'nın kalbi olarak kabul edilen ve yıllar içinde Vaişnavist ve Smartist inançların kutsal kitabı haline gelen Bhagavat Gita'nın içinde adı geçen Krişna da tanrı haline getirildi. Ancak bu sadece binlerce yıllık tek tanrılı bir dinin çürük çok tanrılı bir din olarak mevcut değil aynı zamanda tüm Veda öğretilmesinin yanlış anlaşılmasına ve öğretilmesine neden oldu. Bu nedenle Sanskrit Dilinden Türkçeye çevirmeye devam etme Mahabharata 6. Kitap Bhişma Parva'nın içinde yer alan bir bölüm olan Bhagavat Gita'yı ayrı bir kitap halinde yayınlamak gerekiyordu. Bu şekilde yönlendirilmiş, hatalı çevrilmiş sayısız Bhagavat Gita ile noktası, virgülüne ve hatta biçimine dahi dokunuştan çevrilmiş gerçek Bhagavat Gita'yı ayırmış olmuş. Sankhya Felsefesinde şöyle diyor: O zamanı geldiğinde her şeyi kendinde yarattığı gibi yeniden kendinde yok, geride kendisinden başka hiçbir şey kalmayan tek yaratıcıdır. O varlığı olmayan olarak kendinden varlık yaratan Brahma'dır. Bize özünü veren maddeden başka bir şey olmayan bu ayakta tutana şükürler olsun… Ayâsya Tanıtım Metni