Bildiğimiz Dünyanın Sonu

“Zaman her şeyi silip süpürür.” Eserleri yirmiden fazla dilde okunan Norveçli yazar Erlend Loe'nun muhteşem bir modern zamanda ortaya çıkan kahramanı Doppler yuvaya dönüyor. Doppler romanının devamı niteliğindeki Bildiğimiz Dünyanın Sonu ormanın derinliklerinden sistemin derinliklerine uzanıyor: Çemberin içinde duramayanların bütün oyunlardan kovulduğu bir dünyada özgür kalmak mümkün mü? Ormanın derinliklerinde sonsuza dek macera dolu ayların ardından bir aile olduğunu hatırlayan Doppler, geyiği Bongo'yu boynuzlu hayvanlar barınağına bırakma soluğu Oslo'da alır. Ölesiye özlediklerine inandığı karısına ve çocuklara kavuşacağı için çok heyecanlıdır ama küçük bir sorun vardır: Onca yıllık posta kutusunun üzerinde “Andreas Doppler” değil, “Egil Hegel” yazmaktadır! Dibe vurulduğunu düşünür ama aşağılanma nedir, henüz görmemiştir.. Hafiflemiş ve özgür hissetmemişti kendini. gerçekten özgür. Borcu yoktu, işi yoktu, eksiklikleri yoktu. Sadece kendisi vardı. İyisiyle kötüsüyle. Ve güzel bir geyiği. Vergi dairesinin bisiklet parkına bağladığı Bongo'yu kırdı ve sırasında üst katlara baktı. Her yerde toplantılar yapıldığını varsayıyordu; Bu toplantılar ki, hem araştırma hem de deneyimler sonucu yalnızca yersiz olarak kalıyor, doğrudan katkı sağlıyordu. Bongo'ya tırmanırken dünya görünüyor. Artık bu hayattan eli eteğini çekiyordu. Tanıtım Metni