Bilinçaltının Kayıp Odaları

Parmaklarıyla dokunuyor veya tenine Yanan parmakları uçuyor, gelgit akıllar sonlar tükeniyor. Gözü kapıda… Islak bir erkek çocuğu emmeyi bekliyor. Sabaha yakın büyüme kalbi ellerinde... Yüksek topuklu narin bir kadının çocuğu 'Işık ışık' diyor, 'ışığa çıkar beni' Burnunu her kaşıdığında ölüler dökülüyor teninden. Arslanların çılgınca sevişiyordu, yağmur yağdırdığını görüyor Teni emanet nasıl istiyordi ücretsiz olarak güçlü, koç gibi… Atına bakıyor, düşlüyor… O ülkede mutlu… Ve ışık aralanıyor, doğru yolda Bir çocuk doğurdu adı 'Aşk'… Ayaklarını sallıyor endamla… Lir kuşu gibi… Biliyor her şey birbirine bağlı Çaputu, çaputa bağla Sür atını kırara… Sabah durduğu yerde durmaya söz veriyor, Uyuyor… Tanıtım Metni