Bilmek ve İstemek

Karanlıktan şikayet eder, bir bütün olarak varoluşun açıklığı, ama özellikle de bizimle bütün arasındaki münasebeti anlamadan ömrümüz tükendiğimizden yakınız. Şu anda sadece hayatımız kısa değil, fakat bilgimiz ile bütünüyle elimizde olanları bekliyoruz; çünkü ne doğumumuzdan önceki zamana ne de ölümümüzden sonraki zamana bakabiliriz. O nedenle bilincimiz, deyim yerindeyse, geceleyin bir an için çakıp sönen bir şimşekten başka bir şey değildir. Dolayısıyla sanki bir ifrit, şaşkınlığımızdan [ve onun yaşadığı sıkıntı ve huzursuzluktan] şeytanca bir zevk almak için bilgilerimizin tamamının bizden muzırca bir niyetli esirgemiş gibidir. Bizim hayatımız ölümden kazanç bir borç olarak görülebilir; uyku da bu durumda bu borç için her gün faiz ödenecektir. Ölüm açıkça bireyin bireyin sonucu olduğunu ilan eder, fakat onda yeni bir varlığın üremesini sürdürmeye devam eder. Eğer bilmemiz gerekli gibi bilseydik, istememiz çocukların istemesinden farksız olmuş muydunuz? Ve böyle sınırsız sorumsuz istemeyle dünya bugün olduğu gibi yakmak yerine döner miydi? Tanıtım Metni