Bir Aylağın Hayatından

Şifreli yazılarımı sakladığım hatıra defterimi ve ilk şiirlerimi Macaristan'da saklanıyor. Erkek kardeşlerimi, annemi babamı, haberlerin eksik olduğunu, bir veda bile kalmamış kaldığını. Ama bloğun kritik o gün, 1956'nın Kasım sonu, bir halka olan yardımiyetimi kesin olarak kaybettim. Macaristan'daki ilk mutlu, savaş sonrası yoksulluk, yatılı okul dönemi, “çocukluğun gümüş ipliği”nin kopuşu, Stalin'in ölümü, sürgün, Lozan dönemleri, yeni bir ülke, anadil ve düşman dil... Ágota Kristóf bebeği ve kocasıyla yirmi bir yaşında sığınmacı olarak yerleştiği'de hiçbir zaman tam olarak çözemeyeceği, asla kendine ait olabileceği, ne yazabildiği ne de öğrenebildiği düşman bir dille tanışır. Bundan dolayı böyle kendinden bir parçanın tıslayamadığı gibi ötekilik hissini de onun daim içinde taşır. Yazarın tek otobiyografik metni olan Okumaz Yazmaz ölçülü, kısa cümleleri, ne eksik ne de fazla sözcükleriyle doğrudan okurun kalbine sesleniyor. “Bu kitap küçük bir mücevher.” Kirkus Reviews "Kristóf yaklaşık elli sayfada, eksiksiz bütün bir kariyer boyunca hedefleyebileceği şeyi başarıyor. Katıksız bir deha." Max Porter Tanıtım Metni