Bir Ayna Dört Kadın

Dünyadan uzakta olmak ve yine de onun sokaklarında yürümektir yalnız olmaktır. Kaynak sularıyla eriyen karlarla dolu, yazılmış bir derenin yanında, patikada yalnız başına yürümek, o yalnız ağacın güzelliğinde yalnızlığın bilincinde olmak. İnsanın sokaktaki yalnızlığı hayatın acısıdır; Yalnız, dağınık, dokunulmamış ve dağılımlar değildir. Hayal kırıklıkları acılarıyla ifade edilmeyen yalnızlık, sokaklarda yürüyen o adamdır, o kadındır, o çocuktur. Hüzün, o yalnızlığın hareketidir. İnsanlar aynaya baktıklarında camın arkasında kendi görüntülerini görürler. Bu görüntü, parlak yüzeylerle karşılaşan ve geri sıçrayan veya yansıyan yansımalar yansıtır. Peki ya aynada gördüğümüz biz değiliz! Murathan Mungan'ın da dediği gibi; Aynana baktım. Kenarında resminin uygunluğu. Senin yüzünü kendi yüzüme yakıştırdım. Edebiyatta yalnızlık öyküleri, hem bir toplumun hem de bu toplumun eleştirisinin bir fotoğrafıdır. Ötekilerin kendi yüzünü yansıtan dört kadın; yalnızlığı, çıkmazı, hezeyanları “öteki”nin görüntüsünde, iki farklı öykü ile bize yansıtılmışlardı. Tanıtım Metni