Bir Fırat Hikayesi

Hele en zor birinin da, son kez gözlerimizin birbirine değmesiymiş, bana çaresizce bakan gözlerinmiş. Beni çaresizliğimle baş başa bırakan bakışlarınmış. Siz hiç size çaresizce bakan ve “Artık dayanamıyorum, beni uyutsunlar” diyen bir çocuğun annesi oldunuz mu? Bu çaresizlikle ve o son bakışlarla baş başa kaldınız mı? Kalmasın, hiç kimse kalmasın. Gözlerine çivi gibi çakılan o son bakışları görmesi gereken; Yaşadığı süreçe o mermiyle yaşamak zorunda olmak zorundan gibi bölgeye saplanmasın, o salak. O kahverengi, dünyanın en güzel kahverengi bakanı, uzun kirpiklerle gölgelenmiş gözlerine son kez bakmasın. Bu kitabın yazarı, geri dönüşleri bozulurken, sürekli acımın içinden geçtim ve onun kelime demire vurulan çekiç darbesi gibi değdi yüreğime. En zayıf ve korunaksız orada gelen bu acı, kalbinin en güçlü ve korkusuz yanı oldu. Hayattaki en büyük korkusuyla yüzleşip, bunu yaşayan insanın kalkanı acısı oluyormuş, artık hayat Nereden yağdırırsa kederi, o keder yüreğinden önce acısının kalkanına çarpıyormuş. Acıdan dağlanan yüreği, hangi ateşin yakıcılığı etkileri ki? Tanıtım Metni