Bir Genç Efendinin Defterinden

"Tahsil bitince ben çalışmıyorum. Oysa ben istemiyorum. Ben evde oturmaktan hoşlanırım. Ufak bir bahçe, alçak bir duvar, boş bir sokak! Elimde bir dikiş ara sıra bu boş görmek görmek, küçük evimin sessizliğini dinlemek için ölüyorum." “Sayı mı, Yazı mı?”/ Memduh Şevket Esendal Cahit Külebi, Memduh Şevket'ten bahseden bir yazısında şöyle diyor: “Hikâyelerindeki kişilerden konuşurken sanki biliyormuş dace yazarken sanılırdı. Oysa hiçbir şeyi tanımadığını, hikâyecinin gördüğü kişileri değil, ele aldığı kişileri ayırma çalışması, kendini bulmayı eklemeyi de bırakma söyledidi. Bir dostundan söz etmiş aç gibi gülerek, muhabbetle söyledi.” Bir Genç Efendinin Defterinden = bir araya gelen öykülerinde Memduh Şevket, karakterleriyle dostluğunu sürdürüyor. “Ben aynaya, insana benzeyen muyum diye bakarım” diyen yazarın hikâyelerinde seslendirmeler, yüzleri, incelemeleri ve karanlık taraflarıyla kendi aynalarına dönen bakan insanları izliyorye devam ediyoruz.Tanıtım Metni