Bir Hayalin Ardında

Ah, ben değildim. Elektriğin gittiği bir akşam, anne adayı Sümeyra için yazıyordum… Yuvarlak tahta masanın üzerinde yanan sönük mum alevi, üzerindeki lambayla göz göze gelmişti. parçaları gördüm. O yerlerin birbirlerine nasıl baktıklarını. Annem, pabucu dama atılmış, eski ilgiyi göremeyen evin büyük çocukları gibi nefretle bakan insanlardan anında yanıveren beyaz florasana. Masum bir çocuk gibi evdeyken sanki. Ağlasa alevleri sönecek, bir daha ihtiyaç olsa safra kullanımı istenmeyecekti. İçine akıttı göz yaşları. Tam da işe yarayacakken, rutubetli kasvet çökmüş kilerden zar zor bulunmuştu. Biraz hava alma şansı yakalamışken bu kadar çabuk eski yerine gitmesi çok muhtemeldi. Bir an, eriyip yok olmayı arzuladı. Tekrar atılmak imkansızlığı o karanlık, kimsesiz komidinin en alt gözüne. Bulunamayabilir, yerini ezberleyememesini kalbi kaldıramazdı. Üzerinde desteklenen çay tabağına macun gibi akmayı istedi. Buna gücü henüz yetmiyordu. Kendi ısısı onu eritemezdi çünkü. Diri toprak üzerine atılarak öldürülen kor ateşler gibi üfleyerek söndürdüm hayalimi ve mumun alevini. Tanıtım Metni