Bir Kadın

Artık duymayacağım. Öldüğü kadının, bir zamanlar yaşadığı çocukla bir araya gelen onun sesi, sözleri, elleri, davranışları gülüşü ve yürüyüşüydü. Geldiğim dünyayla aramdaki son bağ da koptu. Ernaux, hafızasını, zihinsel ve fiziksel bütünlüğünü yok eden bir hastalık yüzünden kaybedilen annenin ardından, küçük bir Normandiya kasabasının varoşlarında doğan ve Paris'in tatillerindeki bir hastanede geriatri koğuşunda ölen gerçek kadının portresini çizmeye, onu olduğu gibi resmetmeye girişiyor. Bir anne ve kızı arasındaki hem zayıf hem de sarsılmaz bağ, onları ayıran dünyaları anlatan Bir Kadın, mümkün olan en özetler dille yazılmış bir ağıt, belki de Annie Ernaux'nun en dokunaklı metnine. "Annenin yaşamına ve ölümüne bakımlı, sert ve dokunaklı bir saygı duruşunda..." The Washington Times "Son derece özgün. Bir Kadın, aslında onun kadının hikâyesi." The New York Times Tanıtım Metni