Bir Kır Ütopyası, Osmanlıdan Cumhuriyete İdeal Köy

Türkiye'de kentlerin ve ketleşmenin neden bu kadar sorunlu olduğu sorulsa şüphesiz verilecek en doğru cevaplardan birisi “köylü köyde tutulamadığı için” olurdu. 80 yıl önce başlayan kitlesel gezi göç serüvenini köylerin kendi kaderine terkedilişi olarak okumak da mümkündür. Son 20 yıldır politika uçağında “köy” unutulmuş ve kentlerde yaşayan çoğunluğun dimağında da bir nostaljiye dönüşmüştür. Neredeyse iki asırlık bir gezi ütopyanın gelişmesinin söz konusu olduğu topraklarda gezdiğimiz nokta oldukça hazindir. Şaayet bu veriminin kıymeti bilinebilseydi, bu günün güçlü bir kır-kent yapısı kurulabilirdir. Bugün, refah ülkesindeki iç geçiridğimiz köylerden hiç de geri kalmayan ideal köy tasarımları, kendi değişebilir pek çok soruna deva olabilmiştir. İz bırakmış liderler sayesinde yaşayabilmiş olan bu yönetim, ne yazık ki dağıtıldıktan sonra sürdürülebilir politikalara dönüşemediğinden kurtulamayanlardır. ürün ki böyle bir miras, dünyanın ve Türkiye'nin ekolojik-ekonomik krizlerinin ortaya çıktığı şu günlerde hiç olmadığı kadar önemlidir. Eserde gezi ütopyası, Osmanlı'nın son döneminin 1980'lere kadar kesintili ancak bölümlerle ilgili bir süreç olarak ele alınmasıdır. Bu birlikte Midhat Paşa'nın İttihat ve Terakki'nin, Atatürk'ün Ecevit'in ve Türkeş'in ideal köy yaklaşımları ve öngördükleri modeller ele alınmıştır. Eserde söz konusu yaklaşımların ortaya çıkan çıkış kaynakları ile ekonomik, sosyal ve mimari özellikler, klinikte yaratılabilecek hedefler ortaya konulmuş ve bunların akıbetleri tartılmıştır. Kırsal ütopyanın ortaya çıkardığı sosyo-politik ve tarihsel vaka tespitiyle henüz belirlenmemiş; Günümüzün çetin sorunlarının küresel olan ürünleri, gıda güvenliği/krizi ile diğer ekolojik sorunlar karşısında bu deneyimlerin yaşadığı günlükler de değerlendirilmiştir.Tanıtım Metni