Bir Ömür Eskiden

Canımın sıkkın olduğu zamanlar ekseriyetle güzel, kokulu bir çay demlerdim kendime. Oldukça eski bakır demliğimle demlediğim taze siyah çayın kokusu, evimin her yanını sarar ve o efsunlu koku odamın gözlerin dışarıyı seyrederken farklı hayallere dalma vesilesi olurdu. Çoğu zaman da rahmetli babamdan bana kalan tek şey olan mekanik kol saatime dakikalarca bakar, imtiyaz o kol saatinin içinde fasılasız dönen dişlerin merkezinde bulurdum. Bütün geçmişimi sanki bir yol hikayesi gibi hissettiren zaman, gerçekten çok garip bir gelirdi bana. Saatin içine baktığım o an, saniyelerin aheste aheste geçişi, zaman sanki hiç bakmayacak gibi hissettirirken, arkama baktığında ömrümün bu anına kadar geçen bütün saatlerin, aslında bir yere yetişmek telaşıyla geçmiş olsun beni hayrete düşerdü.Geçen onca senenin bütün parçalarının, büyüme ve çıkışlarının bir saatin iki tik tak sesi arası kadar bile ilerlemeye devam etmek, beni uzaklara giden zamanda içinde kaybolmuş bir zerre gibi hissettirirdi. Ben daha küçük bir çocukken hastanenin bahçesine gelen; o üzerine sinmiş kokusu deriden kullanılan makinem, bana oralet ısmarlayan Şevki Bey, elinde babasının taktığı kol saatiyle yanıma gelip bu saatin artık bana kalmıştı. O an daha ölümü idrak edemeyecek yaştaki bir çocuk yaşayacağım ki gözlerimden hiç yaş akmamış ve içeride peyda olan bu boşluğa bir anlam yükleyememiştim. Bu garip durum beynimi kandırmaya yetiyordu; Ancak vicdanımı asla tatmin etmedi. Ömür sanki hep bitinindeyim yerinde diyordu…Tanıtım Metni