Bir Roman Kadar Uzun

Elimin değdiği, bir zamanlar elinin değdiği her belge “Eski Sokak”a beni yönlendiriyor. Kömür faturaları, doğup yetişen ahşap evin oturma koşulları, üzerinde eski bir çaydanlığın fokurdadığı sobaya, yanan odun kömürün çıtırtılarını dinleyerek dalışlarıma; Pencere oyununun taslakları, hep aynı pencerenin gidişatının önünde sokaktan geçen geçenleri izleyerek tüketen tüketen anneanneme; okul defterlerimizin bir yüzü boş kalan sayfalarına alınmayan dizeler, sokağın devamındaki ilkokuluma, o sokakta neler yaşandıysa hepsine… Bir Roman Kadar Uzun, başarılı bir yazarın hayatına değmiş isimlerden oluşan, oluşturulansı karışık bir sözlük aslında. Behçet Necatigil'in gündelik anısıyla başlayıp evinde konuk olan edebiyatçıların dışında kalan, orta halli bir memur/yazar ailenin sade yaşam ve güzellik zahmetini hayranlıkla okuyoruz. Daha sonra başka yazarların hayatımıza dahil olması. Kâmuran Şipal'den Sait Faik'e, Adalet Ağaoğlu'ndan Siegfried Lenz'e uzanan unutulmaz anlar, tanıklıklar, bilgili olduğumuz ya da hiç bilmediğimiz hayatlar. Gülten Akın'ın şöyle bir anlatımı var: “Bir roman kadar uzun bu tümce / Sonra işte yaşlandım.” Elinizdeki kitap, “Eski Sokak”tan dünyaya doğru genişleyen bir harita. Bir yazar, yazar, şairler, yazarlar, arkadaşlar… hepsi haritada bir yerde bize gülümsüyor. Tanıtım Metni