Bir Rus Piyanistin Otoportresi

Yüzyıllardır yazarlara, bilim insanlarına ve İkinci Dünya Savaşı sonrasında birçok ülkeden sürgünlere yuva olan Viyana'nın bu karışımı, yarattığı havayla entelektüel dünyada son derece geleneksel bir yere sahip oldu. Geçmişin kayıp ruhları şehrin kafelerinde çağdaş bileşenlerine unutulmaya yüz tutan hayatlarını anlatıyor, yaşamlarının son demlerindeki anılarını kayıt yerinde yer alıyor. İşte bu kafelerden birinde isimsiz bir anlatıcı, eski roman karakterlerinden biri gibi duran bir Rus piyanistle tanışıyor. Dünyaca ünlü piyanist Suvorin kitap anlatıcısına savaş çıkışını, nefes almakta zorluk çektiği diktatörlük geçişini, öğretmenlik yaptığı dönemleri, her sahne performansında olup bitenleri ve büyük aşkının eşinin geldiği şekliyle sansürsüzce anlatıyor. Beat Kuşağının önemli temsilcilerinden Wolf Wondratschek, Bir Rus Piyanistin Otoportresi'nde bazı insanların güzelliği, müzik ve tutkunun peşinde koşarken nelerden vazgeçtikleri, bu fedakarlıklara değip değmediği gibi ebedi konuları tartışıyor. Yazarın diliyse sanki kurmaca metinlerin temel yazımına göre yazılmış bir metin değil de müzikal bir eser gibi duyuluyor. Bir Rus Piyanistin Otoportresi egosuz, kurnaz, derin, komik, otantik ve son derece gizemli; hem de tüm bunlardan hiç zorlanmadan yapıyor. Muazzam bir alçakgönüllülük romanı kuşatıyor. Bağıran bir dünyada, usulca ve çalınan bir şarkı. Ethan Hawke, The New York Times Book Review Wondratschek'in ayrıntılı anlatımı dil, sanat, politika ve tarih üzerine düşünüyor ve romanda çok fazla olay yaşanması da okura kafa yoracağı çok konu veriyor. Thomas Mann ve Elias Canetti'ye ilgi duyan okurlar bu kitabı zevkle okuyacaklar. Tanıtım Metni