Bırakma Ellerimi

Ayşegül Çiçekoğlu "Koltukta yaşadı, biraz önce aşk hakkında söylenen kelimeler doğru anlayıp anladığımı yurdum. Karşımda gözlerden hayattan bana bakıyordu. O gözlerde hiçbir duygu yakalayamadım. Biraz acıma vardı belki ama sevgi yoktu. Bu bir rüya vardı. Evet, biraz sonra uyanacak ve oh çok şükür rüya görüyordum. Çünkü bu, rüyadan başka bir şey yaşanıyor. Böyle şeyler ancak rüyalarımızda başlıyordukdi. Gerçek hayatta bu mümkündü. biz daha iyi evliydi. İki evlilik mevsim yeniydi, değil." ben mi?” Romanlarda okudukları mutlu sonlara, kendi hikayelerinde yer olmadığını anladıklarında henüz iki yıllık evliydi Toprak ile Elif; Toprak şimdiyse, devam etmek istiyordu. Elif'i geride bıraktığında gerçekten mutlu görülebiliyordu, görülüyordu. Bildiği tek şey, artık Elif ile de mutlu olamadığıydı. Elif, birlikte büyüdüğü ilk aşkı ile evliliği mutluluğu yakalamaya inanarak yanıldı mı? Toprak'ın gitmesiyle ailesini, işlerini, arkadaşlarını hiç bilmeden başka bir şehirde onu unutmaya çalışmayı planladı. Bırakılan elleri bir başkası tarafından tutulduğunda gerçek aşkı bulacağı, hayatına giren yeni Toprak ile ilkinin acılarını olabilecek miydi? Yoksa ilki gibi, o da bir yanılgı mı olacak? Bırakma Ellerimi; insanın, güvenin ve sevmemenin hikâyesi…