Biyonoetika'nın Doğuşu

(…) biyo-noetika, Aristoteles'in insan olarak anladığı varoluş formülüne doğrudan tekabül eder. Zira insan, Aristoteles'te, kendi potansiyelini kendine barındıran, ancak bu potansiyele sahip başkaları-ile-birlikte ulaşabilen topluluksal bir varlık olarak ele alınır. Bu kapsamda insan, kendi potansiyelini akıl (nous) yoluyla kendinde mahsus bir içkinlik olarak kavrayarak, yani kendini kendinde bir aşma nesnesine indirgeyerek kendi potansiyeline erişebilen bir canlı türüdür. Nous'un, yani aklın işlevselliği, tam da bu anlamda insanın dışsal bir gücüne sahip olmasında değil, kendi potansiyelini kendinde tanımı ve bu kavrayışla kendini dönüştürmesi görünümünü ortaya çıkarır. Ama nous'un fonksiyonelliği, insanın saflığını anlama bir nesnesine ve sonuç olarak aşma nesnesine dönüştürülebilmesine bağlıdır (…) Politikanın biyo-noetik bir form olarak ele alınmasındant, böylece ortaya çıkar: Aristotelesçi yoluyla politika, insanın insan-oluşu ile bağlantılıdır ve insan, işin kapasitesine erişilebilen, yani yetkinleşebildiği oranda politikleşir (…) Politika, (…) insanın diyalektik olarak aşılması ile gelen bir varoluş formülüdür ve insan bu yaşam formüla, akılla nesneleştirip dönüştürebilmesiyle erişebilir. Biyo-noetika, insanın zoon politikon'a dönüşmesinin ötesinde yer alan gerekli bir kişiselleşme sürecidir: insan, kendini biyo-noetik kılarak, yani kendini yalnızca bir biyolojik form olarak kalmanın kalıcı kendi potansiyeline ve yetkinliğine yani politik olanın kendisine ulaşabileceği.Tanıtım Metni