Biz Beraber Geçtik Bu Yolu

“Benim hayatım bir roman değil mi?” dedi içinden. İlk romanını yazan bir yazarın romanıyla bazan hayatları karşılaştırıyorlardı. İzmail Tavlı “Benim hayatım, benim ilk romanımdır” diye düşündü. Çok güldüm. Daha sonra yüzü ciddî tavrını takındı. “İlk ve son romanım,” dedi içinden ve ortaya çıkıyor. Korkunç Yıllar, Yurdunu Kaybeden Adam ve Onlar da İnsandı romanlarıyla Türk edebiyatında müstesna bir yer edinen Cengiz Dağcı, Biz Beraber Geçtik Bu Yolu romanında da yine kendi hayatından derin izler taşıyan sahnelerle okuyucunun karşısına çıkıyor. Hayatının sonbaharındaki İzmail Tavlı, hasta büyümesinde yatan hayat arkadaşı Ramila'yı izlerken hafızasını onu savaşlara, sürgünlere, ölümlere ve ölümlere, belki son kez ama ilk günkü gerçekliğiyle tekrar sürüklüyor. Vatanından sürgün edilmiş yaşlı bir adam, geri baktığında cepheden kamplara, bir yabancı ülkenin bir diğerinden sürülürken, yaşadığı acılarla birlikte Ramila'yı nasıl vatanı bildiğini ayrılık. Her şeyle yabancı bir yerde, yalnızca Ramila'nın varlığıyla hayatta kaldı ve yalnızca onun yanındayken hissettiği huzura veda ettiği yaşlı İzmail'in aklından geçenler, ona göre çok daha geniş olanaklara sahip olan biz, günümüz insanlarına aşkın ve aşka sadakatin insanın hayatı için ne kadar önemli olduğunu gösteriyor.Tanıtım Metni