Biz Kimden Kaçıyorduk Anne?

Sonra birden sırtını bırakıyor kendini.Kafasını güm diye taşlara çarpıyor.“Annecim! İyi misin? İyi misin Annecim?”Annemin başkucağına yerleştiriyorum. Kış güneşi bir araya gelerek bulutların gizleniyor.Sanki kış güneşi bile bize iyi gelmek istemiyor.“Burda her şey kötü gidiyor” diyor Annem.“Güneşli bir yerde evde Annecim.Sıcak bir yerde.Rüzgârdan kurtulacağımız bir yer olsun.” Ağlamaya başlıyorum. Annemin yattığıtaşlara vuracak diye diye. Korkumdan tutulmaya başlıyorum.“N'olur Annecim, n'olur bir şey yapma.”Annem doğruluyor. Beni kendine doğru çekiyor.“Seni bu kadar korkutuyor muyum? Affet beni Bambim.Benim bebeğim güzel, bağışla anneni.”Ayağa fırlayıp beni de kaldırıyor. Otele kadar koşuyoruz.Annem rüzgarı yendi! Büyümemden de korkmuyor artık.Annem kendine geldi. Bir daha Bambi'yi okuyamayacak bana.Ben de büyüyeceğim artık. Büyüyebilirim. Annemi hiç üzmeden.Annemi üzmeden rahat rahat büyüyebilirim. “Kırık bir kalbin romanı; aynı zamanda tekinsiz bir gerilim…”Neue Luzerner Zeitung, İsviçreTanıtım Metni