Bizi Unutma Soffiya

Doğduğu topraklara, evlerine, oynadığı bahçelere, çocukluğuna, acılarına dokunur gibi, parmağını Amasya'nın üzerinde gezdirdi gezdirdi, sonra öylece durdu. Gözünden sulanan bir damla yaş haritasının üzerine damladı ve bana fark ettirmemek için aceleyle kolunun yeniyle sildi. Ben de görmezlikten geldim zaten, yanağından süzülüp haritaya düşen damlayı. “Amasya buraya çok mu uzak?” dedi. “Arabayla sekiz on saat sürüyor herhâlde…” diye cevapladım. “Ya da?” dedi. “Yürünmez onca yol, yürünür mü? Aylar devam eder babaanne!” dedim. Baktı yüzüme… “Yürünür, yürünür hem de dokuz yaşındayken bile yürünür!” dedi bir solukta ve sustu. Söylediklerini okuyorken manasız gözlerle okumaya devam ediyorm babaanneme. Ne demek istenilen acaba? Dokuz yaşındaki bir çocuğun bu yolu yürüyebileceğini babaannem Nerede biliyordu? Hiçbir şey anlamamıştım söylediklerinden. Zemheri gibi birikimin üstüne, amansız yakalandım dokuz yaşında çocuk yüreğine…Tanıtım Metni