Boşuna Mı Okuduk ?: Türkiye'de Beyaz Yakalı İşsizliği

Diploma = iş denklemi gitgide geçersizleşiyor. Genç işsizliği ve 'okumuşların' işsizliği, dünyada da Türkiye'de istisnai olmamak ortaya çıktı. Zamanımızın kapitalizminde işsizliğin yapısal olarak oluşmuş aşikâr hale gelirken, tahsilli, kalifiye kişiler yani beyaz yakalılar da güvencesizleşme süreci kurbanı oluyor, imtiyazlarını kurtarırlar. İnsanlara atfedilen ve onların kendilerine atfettikleri 'anlamın' iş dağılımı göre belirlenegeldiği bir yaşam dünyasında, oran sadece fiziksel olmayan derin bir kriz bölgesinde. Elinizdeki araştırma, Türkiye'deki beyaz yakalı işsizliğinin sosyal-psikolojik yanına odaklanıyor. İşsizliğin bir sosyal deneyim olarak nasıl yaşandığına ve hissedilen işsizliğe bakıyoruz. Üniversite mezunları işsizler işsizlikle nasıl başlıyor, hangi sayfada iş arıyorlar? Ne gibi dağıtıma tabi tutulduklarını düşünüyorlar? Güvencesizleşen hayatta, nelere -mesela aileye-ne kadar güvenebiliyorlar? İşsizlik deneyiminden duygusal olarak nasıl etkileniyorlar? Kendilerini nasıl ifade ediyor/edemiyorlar? İşsizlik deneyiminin orta sınıf 'değerleri' ve 'kimliği' ile etkileşimi nasıldır? Beyaz yakalı işsizler, sorunların sorunlarının nerede görünüyorlar? Neye, kim kızıyorlar? İşsizlik, onları 'bir şeyleri düşünmeye', 'bir şeyleri yapmaya' sevk ediyor mu? KPSS 'belası', ataması yapılmayan bakım sıkıntıları ve mücadeleleri, 'kullan-at' tarzı uygulamanın belli başlı örneklerinden banka çalışanlarının iş deneyimleri ile ilgili gözlemler de bu sorgulamaya devam ediyor. Beyaz yakalı işsizleri dinleyen ve onları konuşturan bir kitap... Tanıtım Metni