Bu Nasıl Bir Gezegen Böyle Canım ?

ŞİİRE, duaya, kayaya, insan bir yere sığınacaksa, bunu tek başına ve yapılabilecektir. Başka türlüsü yalan olur. Kalabalıkların ortasında mutlaka saklanacak bir şey vardır. Yoksa da kolayca bulunur. Sarhoş ya da öfkeliyken, kişi ne susabilir ne de anadiliyle konuşabilir. Şiirle çok dua ettim. Kimseye duyurmadan. Tabii ki alanlar oldu. Nasıl duydular, ne duydular? Bilmiyorum. Ama bir gün sevgili sevdalı bir okur bana bir yazılmadı ve duama son verdi. Minnetim başladı: "Kekre dendiği zaman. Daha uzun soluklu bir şiir bekliyor insan. Ama şair başka, çok başka bir şey oluşturmuş. Diğer marşların başka yerde, gözünü açtığın an, bölgede tenine değen örtüyle gerinerek, huzurla söylenmesi gereken bir marş oluşturmuş. Ki bu çok dozunda ve bu çok azimli şiir ancak böyle huzura kavuşabilirdi. Suat. Ciddiyim. Bunu defterine yaz lütfen. Bu şiiri ne zaman okusam, iyi hissettiğim bir yok.'' Kalbime Yazdığım bu notu defteri şimdime yazıyorum ve gençliğimin Rilke'si gibi, iyiliğine, affına sığınıyorum: ''Tanrım, kerem eyle, geceyi atlatalım. Daha sonra hastalık. iç içe geçiş şiirsel bir uzamda merak kendinia bıraktığını söyleyen yazardan, türü belli olmayan bir iç döküş, bir esinlenme, sesleniş kitap: ''Sevgili sevdalı okur. Ürpertici güzellik! Kırılacak ya da devam edecek kırılmış umut parçası! Seni dünyevi beklentisizliğinle, o mücevherlerin fazlalığıyla yazardan ayırıyor, kitabı yüce gönlüne bırakıyorum.''Tanıtım Metni