Bulanık Adam

Ve Oğul, bilesin ki şu zahiri dünyada yaşanan ruhun yetindiği aslı değil, suretidir ve o suretin gerçekye kendini inandırmak için hayallerine öyle öyküler anlatır ki insanlık, öykülerin gerçekliğine kendini inandırdıkça ruhun uzaklaştığı fark etmez ve ol fani sonuçta körleşmiş gözlerle çoğaldığı sandığı âlemle ruhun yerine gelip arası mesafen-da araftta kaldığı bir yaşam sürmeye mahkûm olur. Seksen yaşına gelmiş merdiven dayamış, tek arkadaşım olarak adlandırılan köpeği Mojo'yla birlikte yaşayan A, uykusuz kaldığı bir gecede tüm yaşadıkları yeniden yaşıyor. Zamanı geri sararak, artık yanında olmayanlara okumayacakları, gönderilip gönderilmeyeceği mektuplar ulaşacak… Mektuplardaki kelimelerden doğan öyküde kendini göstermeni, Mojo'nun yaşam sevincinin, sevgisinin, birinin olduğunun farkında olduğunu algılamadan… Ahmet Erözenci, Bulanık Adam'da var yazıyor. Duygularımız hissettiklerimiz mi, bize hissettirilenler mi? Zaman ne denli bizim kontrolümüzde? Ruhun bize hayal ettirdiği yaşam mı gerçek, sürdürdüğümüz yaşam mı? Sevgi içten tıslayan bir duygu mu, daha fazlasını elde edebildiğimiz için kimi para karşılığında bir kelime mi? Yaşanmamış özlem duyulabilir mi? Bulanık Adam, okuru kendisiyle yüzleşmeye davet ediyor. Tanıtım Metni