Bülbüller Ağlamaz

Gümüşçay, özgürlükler içinde bir köydü. Bir vadide akan derenin kurulmuştu. Evler, sanki ağaçların arasında saklambaç oynuyorlar. Geniş bahçelerinde üzüm bağları vardı; sebzeler, çeşit çeşit meyveler yetiştirilirdi. O köyde sekiz yıl öğretmenlik yaptım. Yaz akşamları, geç vakitlere kadar bülbüllerin konserlerini dinledim. Ne yazık ki önümüzdeki yıllarda bahçelere beton binalar yapıldı. Yeşillikler, o verimli bahçeler artık yok. Yuvaları bozulan bülbüller de yok; üzülerek, ağlaya ağlaya Gümüşçay'dan ayrıldılar. Biz insanlar, ne yazık ki Gümüşçay'da bülbülleri ağlattık. Tanıtım Metni